Πνευματικό Εμβατήριο

Το «Πνευματικό Εμβατήριο» (ανήκει στην ποιητική συλλογή «Επίνικοι Β ́» του Άγγελου Σικελιανού και δημοσιεύτηκε στις 19 Μαΐου 1945, στα Ελεύθερα Γράμματα), είναι το δεύτερο λαϊκό ορατόριο του Θεοδωράκη μετά το «Άξιον Εστί». Η σύζευξη της μουσικής του Θεοδωράκη με την ποίηση του Σικελιανού έχει βαθύτερες ιδεολογικές και ιστορικές διαστάσεις. Η έμφαση στο στοιχείο της ελληνικότητας, ο διακαής πόθος για αποκατάσταση της ειρήνης και το όραμα για παγκόσμια ενότητα και αρμονία εκφράζεται σε μεγάλο μέρος του έργου των δύο δημιουργών. Όπως ο Σικελιανός έτσι και ο Θεοδωράκης υποστηρίζουν την έννοια του λαϊκού και πιστεύουν στον σημαντικό ρόλο του ανθρώπου ως αρωγού και κοινωνού του έργου τέχνης. Η ελπίδα, η αισιοδοξία, η πίστη και ο πατριωτισμός είναι έννοιες που κυριαρχούν στο έργο. Χαρακτηριστικό στοιχείο του ποιήματος η επανάληψη της λέξης Ελλάδα. Χαρακτηριστικά και συμβολικά στοιχεία της μουσικής ο ρυθμός, που ενισχύει την έννοια του εμβατηρίου, η απλότητα των μελωδιών που αναδεικνύει την επιβλητικότητά του ποιητικού κειμένου, και η χρήση λαϊκών οργάνων που συμβάλλει στην κατανόηση και αποδοχή του μηνύματός του από την πλειοψηφία του λαού.